Brussels Star

 

Dieudonné, Roucas, … en nu ook Urbanus.

In de jaren 70 was Dhr. van Anus (zoals hij zich toen echt noemde) een gesmaakt komiek. Sommige van zijn sketches blijven ook nu nog overeind.

Maar het lachen was me al vergaan bij een bijzonder giftig, één-dimensionaal anti-Brussel interview in Humo. Niet dat ik erg verbaasd was, door voluit voor VTM te kiezen in de jaren dat de zender alléén commercieel matuur was, was hij al langer meer als grappenhandelaar dans la artiest gecatalogeerd.

Wat later bleek hij ook een volleerd rechts »lesjesgever » geworden te zijn.  Hoe ernstiger de man zich nam, hoe minder leuk het werd.  Alleen nostalgie kreeg me nog aan het glimlachen.  En de allerlaatste glimlach werd nu ook een grimlach, nu de ex-humorist en neo-zedenmeester zich definitief uitte als N-VA lid.

Humor mag scherp zijn.  Humor kàn en màg een standpunt innemen, en ik hoef het heus niet eens te zijn om het grappig te vinden.

Maar humor kan alleen  maar humor zijn op een zacht bedje van menselijkheid, solidariteit en  mededogen.  Als een humorist zich een bekrompen nationalist en fatsoenrakker toont, dan vergaat het lachen me wel degelijk definitief.

Pharilde FROMENT, uit Brussel.